Bulbophyllum falcatum

(Lindley) Rchb. f. 1861
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Dendrobieae
Podplemię: Bulbophyllinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Bulbophyllum falcatum

Synonim: Megaclinium falcatum Lindley, Megaclinium endotrachys Krenzlin, Bulbophyllum leptorrhachis Schlechter. 

Występowanie:

Tropikalna zachodnia Afryka. Rośliny znajdowane są w Gwinei, Sierra Leone, Liberii, Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie, Kamerunie, a także w Kongo, Ugandzie i na Wyspie Książęcej. Niewiele jest szczegółowych informacji dotyczących naturalnego siedliska, ale zostały udokumentowane doniesienia o występowaniu w rejonach górskich, na wysokościach 300-910 m. W Kamerunie na przykład, znaleziono rośliny w pobliżu wybrzeża, na Mt. Cameroon, ale nie podano wysokości ich występowania.

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 15°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 61 mm w styczniu do 711 mm w lipcu.
Średnia temperatura (dzień/noc) to 24/19°C przez cały rok.
Okres kwitnienia: Od stycznia do września, z maksimum w kwietniu.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to bardzo mały epifit, zwykle nie przekraczający 10 cm wysokości. Przyrosty wyrastają na grubych kłączach w odległości 1,2 cm od siebie.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają 1,5-5,0 cm wysokości i 1,0-1,7 cm szerokości przy podstawie. Jajowate lub jajowato-podłużne pseudobulwy są 3- lub 4-kanciaste.

Liście:

Liście mają 4,0-7,5 cm długości i 0,6-2,0 cm szerokości. Zdarza się, że osiągają długość 15 cm. Na szczycie każdej pseudobulwy wyrastają dwa podłużno-lancetowate liście, nierówno i tępo rozgałęzione na końcach.

Kwiatostan:

Łodyga kwiatowa ma 12-18 cm długości. Kwiaty wyrastają mniej więcej na połowie całej jej długości. Szypułka główna kwiatostanu jest spłaszczona i ma około 1,4 cm średnicy oraz pofalowane brzegi. Jest błyszcząco-zielona z purpurowymi plamkami i wygląda jak wypolerowana.

Kwiaty:

Liczne. Kwiaty są małe, o przykrym zapachu, rozmieszczone po każdej stronie spłaszczonej szypułki, rzadko rozmieszczone, skierowane na zewnątrz i mają wyjątkowo krótkie szypułki. Kwiaty mają około 1,2 cm długości. Wklęsły, łyżeczkowatego kształtu płatek grzbietowy ma 0,5-0,7 cm długości, 0,2 cm szerokości i przylega ściśle do tyłu prostego prętosłupa. Jest purpurowy na zewnętrznej powierzchni, a biały z żółtym obrzeżeniem na wewnętrznej. Bardzo odgięte boczne płatki okółka zewnętrznego są ostro zakończone, lancetowate i mają 0,3 cm długości i prawie tyle samo szerokości. Są białe z purpurowymi plamkami. Wąskie, przypominające kształtem maczugę płatki okółka wewnętrznego mają około 0,2 cm długości i szerokości. Są białe z żółtymi koniuszkami. Płatki okółka wewnętrznego i boczne płatki zewnętrzne są zagięte wokół podstawy kwiatów. Mała, bardzo odgięta warżka, o kształcie języczkowatym, ma kolor purpurowy. Prętosłup jest bardzo krótki i ma zaokrąglone skrzydełka.

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina o umiarkowanych wymaganiach cieplnych.

Przez cały rok średnia temperatura dnia wynosi 23-27°C, a średnia temperatura nocy 18-20°C, co daje amplitudę dobową 5-7°C. Najcieplejsze dni i największa amplituda dobowa występują w zimie.

Światło:

12000-20000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być wystawione na bezpośrednie działanie słońca. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Opady deszczu są bardzo obfite przez większość roku, z 2-3-miesięcznym nieco suchszym okresem w zimie. Uprawiane rośliny w fazie aktywnego wzrostu należy często podlewać, ale trzeba zastosować doskonały drenaż i nigdy nie dopuścić do sytuacji, w której podłoże wokół korzeni stanie się zbite lub rozmoknięte. Gdy na jesieni nowe przyrosty osiągną dojrzałość, ilość wody należy stopniowo zmniejszyć.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu.

Podłoże:

Bulbophyllum falcatum wymaga doskonałego drenażu i dobrej cyrkulacji powietrza wokół korzeni, sadzi się więc je zwykle do bardzo płaskich doniczek lub koszyków i stosuje bardzo luźne, szybko przesychające podłoże. Różne ilości utrzymujących wilgoć dodatków, takich jak perlit lub pocięty mech torfowiec mogą być wymieszane z materiałem podstawowym składającym się z drobnych lub średniej wielkości kawałków kory sosnowej lub włókien paproci drzewiastej. Włókna paproci drzewiastej są szczególnie polecane, ponieważ nie ulegają tak szybkiemu rozkładowi jak kawałki kory sosnowej, co oznacza, że nie jest konieczne zbyt częste przesadzanie. Wiele gatunków bulbophyllów nie lubi naruszania korzeni i czasem odchorowują przez okres nawet roku lub dłużej oddzielanie pseudobulw lub przesadzanie. Jeżeli podłoże nie uległo rozkładowi, ale roślina wyrosła poza pojemnik, można przenieść roślinę z całą bryłą korzeniową do większego pojemnika, bez naruszania korzeni. Jeśli przesadzenie jest konieczne, najlepiej przeprowadzić je w momencie, gdy nowe korzenie już zaczynają rosnąć, aby umożliwić roślinie jak najszybsze ukorzenienie się. Rośliny należy jednak przesadzać natychmiast po stwierdzeniu, że podłoże uległo rozkładowi.

Wilgotność powietrza:

85-90% przez większość roku, tylko przez okres jednego miesiąca zimowego spada do 80%. 

Okres spoczynku:

Przedstawione tu warunki uprawy powinny być utrzymywane przez cały rok. Zimą należy nieco zmniejszyć ilość dostarczanej wody i pozwolić roślinom na lekkie przesychanie pomiędzy podlewaniami. Rośliny te nie powinny jednak nigdy być zasuszane. Zimą, kiedy podlewanie roślin jest ograniczone, należy również zredukować nawożenie.